Difenokonazol – innowacyjne zastosowanie do ochrony przed chorobami liści zbóż, rzepaku i buraka cukrowego.
Wykorzystanie difenokonazolu w postaci fungicydu nalistnego w zbożach i burakach.
Difenokonozol to ciekawy triazol o mocnym działaniu interwencyjnym oraz zapobiegawczym. W Polsce, dotychczas znany jest przede wszystkim jako składnik zapraw zbożowych oraz fungicyd stosowany w sadach. Na świecie, difenokonazol ma ugruntowaną pozycję i stosuje się go między innymi w zbożach, rzepaku, soi, ziemniakach, winorośli oraz dużej grupie upraw owocowych, warzyw i kwiatów, jako ważną substancję stanowiącą szkielet skutecznych fungicydów. To szerokie stosowanie ma związek z unikalną skutecznością zwalczania sprawców chorób z kilku różnych odległych biologicznie od siebie grup grzybów takich jak podstawczaki, workowce, lęgniowce czy grzyby niedoskonałe; tak szerokie spektrum ma niewiele substancji fungicydowych. Unikalną cechą, poza skutecznością nalistną, jest również zwalczanie całej grupy patogenów sprawców chorób odnasiennych, stąd jego szerokie zastosowanie również w zaprawach.
Fot: Objawy suchej zgnilizny kapustnych na rzepaku (w tym porażenia przez L. biglobosa na łodygach): wyleganie łanu, przedwczesne osypywanie się łuszczyn
Biologiczne możliwości difenokonazolu.
Przykładem unikalności działania difenokonazolu jest jedna z najwyższych skuteczności na oba gatunki grzybów Leptosphaeria maculans i Leptosphaeria biglobosa, które powodują suchą zgniliznę kapustnych – uznawaną za najgroźniejszą chorobę rzepaku ozimego. Wartą podkreślenia jest skuteczna kontrola szerokiego spektrum sprawców chorób fuzaryjnych, które atakują wszystkie rośliny uprawne, praktycznie w każdej fazie rozwojowej, niezależnie od warunków i w każdym stanie: żywe, martwe, pół martwe. Difenokonazol w mieszanianie z tebukonazolem skutecznie kontroluje wszystkich sprawców fuzariozy kłosów, fuzaryjnej zgorzeli podstawy źdźbła oraz fusarium wyizolowane z roślin innych niż zboża. Difenokonazol jest bardzo szybko absorbowany przez liście, w roślinie przemieszcza się systemicznie zapewniając długie działanie zapobiegawcze i lecznicze.
Potrzeba wymiennego stosowania substancji aktywnych, a zwłaszcza triazoli w ochronie zbóż, rzepaku i buraka cukrowego.
Obecnie, programy ochrony fungicydowej bazują tylko na kilku triazolach. Praktyką jest stosowanie tego samego triazolu na jednym polu w tym samym sezonie kilka razy, gdyż występuje on w kilku gotowych środkach stanowiących cały program. Często dawki triazoli, jak i pozostałych substancji w gotowych produktach, są na tzw. granicy skuteczności i wzajemnie się uzupełniają. Nie zawsze jednak długość ich działania jest zbilansowana. Konsekwencje tego typu ochrony to potencjalnie słabsza skuteczność, „przyzwyczajenie” patogenów do stosowanych kolejny raz substancji oraz krótszy okres ich działania.
Difenokonazol jest substancją bardzo mało eksploatowaną
w uprawie zbóż, rzepaku czy buraków cukrowych w Polsce i Europie, Charakteryzuje się unikalną skutecznością zwalczania sprawców wielu chorób, co jest dobrym wskazaniem, aby zastępować nim dotychczas stosowane triazole.
Stosowanie difenokonazolu może mieć znaczenie w hamowaniu rozwoju odporności na niektóre fungicydy.
Brak prawidłowej rotacji substancji aktywnych oraz stosowanie zbyt niskich dawek wiąże się ze zjawiskiem powstawania odporności.
Stosowanie tzw. dawek podprogowych na granicy ich efektywnej skuteczności(często wielokrotnie w płodozmianie) oraz korzystanie z substancji, które w określonych warunkach ze względu na sposób działania mogą mieć niższą skuteczność sprzyja zjawisku powstawania odporności. Niższa dawka lub stosowanie interwencyjne substancji, której siłą jest działanie zapobiegawcze, ogranicza skuteczność i długość działania takiego produktu. W praktyce, potwierdzono odporności znanych sprawców chorób na powszechnie i chętnie stosowane grupy substancji takich, jak strobiluryny czy SDHI. Tylko pełne dawki i odpowiednio dobrane mieszaniny zbiornikowe zapewniają wymaganą wysoką skuteczność z jednoczesnym odpowiednio długim okresem działania. Ze względu na swoją specyfikę oraz szerokie spektrum zwalczanych patogenów z praktycznie wszystkich grup, difenokonazol jest dobrym narzędziem budowania programów ograniczających rozwój odporności na fungicydy z innych grup chemicznych.
Difenokonazol zwalcza patogeny powodujące choroby odnasienne zbóż.
Stosowanie fungicydów w późnych fazach zmienia strukturę grzybów strzępkowych zasiedlających ziarno. Stosowanie difenokonazolu może zmienić tę strukturę w taki sposób, że gatunki produkujące bardzo trujące metabolity wtórne, w procesie przechowywania będą stanowiły mniejszy udział. Ograniczenie tych gatunków może również wpłynąć na lepszą jakość materiału siewnego i lepszą jakość surowca do produkcji słodu, pokarmu dla ludzi, pasz np. dla drobiu.
Difenokonazol w programach ochrony fungicydami.
Chcąc skomponować skuteczny zabieg lub program ochrony przed chorobami, bazując na wcześniej przedstawionych informacjach, należy wybierać fungicydy o działaniu zarówno zapobiegawczym, jak i interwencyjnym. Dla zapewnienia długiego i skutecznego działania koniecznie powinniśmy zadbać o właściwe dawki oraz zwrócić uwagę na dobór różnych substancji. Nowy fungicyd Porter 250 EC bazujący na unikalności difenokonazolu, daje dobrą możliwość budowy zbilansowanych biologicznie zabiegów. INNVIGO przygotowuje wprowadzenie na polski rynek kolejnych środków zawierających difenokonazol.
Najefektywniejsze wykorzystanie fungicydu Porter 250 EC.
Skuteczność difenokonazolu w stosunku do wielu grup patogenów, pozwala dość elastycznie łączyć ten fungicyd z innymi produktami, bardzo często wzmacniając, jak i przede wszystkim wydłużając działanie takiego zestawu. W zbożach może być doskonałym partnerem w zabiegach na liść podflagowy, flagowy, „na kłos” ze względu na swoje spektrum jak i działanie osłonowe dla strobiluryn czy SDHI lub innych triazoli np. propikonazolu. W rzepaku nie zawsze wskazane jest stosowanie fungicydów o działaniu regulatora wzrostu, wtedy najwłaściwszym wyborem z uwagi na najwyższą skuteczność zwalczania sprawców chorób rzepaku powinien być difenokonazol. Jeśli jest potrzeba regulacji pokroju rzepaku to difenokonazol można mieszać z tebukonazolem. Difenokonazol jest bazą do budowy zbilansowanych biologicznie bardzo dobrych mieszanin zbiornikowych uzupełniając spektrum, jak i wydłużając działanie wykonanego zabiegu. Nie zapominajmy o potrzebie rotacji triazoli, to jest bardzo ważne nie tylko z punktu widzenia skuteczności i ograniczania presji selekcyjnej na odporność w tracie sezonu wegetacyjnego również z perspektywy całego płodozmianu. Triazole mają swoje luki w spektrum zwalczanych chorób np. tebukonazol słabo ogranicza Leptoshaeria biglobosa, Fusarium poae, difenokonazol te działanie uzupełnia. Razem, w mieszaninie można pogodzić np. potrzebę skutecznego zwalczania chorób i regulację pokroju rzepaku, czy zwalczania wszystkich gatunków-sprawców fuzarioz, rdzy brunatnej i żółtej w zbożach.