- ␁
- Sesja Naukowa Instytutu Ochrony Roślin – Państwowego Instytutu Badawczego w Poznaniu, 11-12 lutego 2016 r
Podczas tegorocznej sesji wspólnie z Zespołem Instytutu Genetyki Roślin PAN zaprezentowaliśmy poster pod tytułem: Wpływ difenokonazolu na wzrost grzybów Leptosphaeria maculans i L. biglobosa w warunkach in vitro.
Grzyby Leptosphaeria maculans i L. biglobosa powodują suchą zgniliznę kapustnych – jedną z najgroźniejszych chorób rzepaku ozimego w Polsce i na świecie. Gatunki te różnią się chorobotwórczością wobec rzepaku. Izolaty L. maculans są wysoko wyspecjalizowanymi patogenami o poznanej interakcji gen na gen. Takie interakcje nie zostały nigdy zaobserwowane u gatunku L. biglobosa, który jest jednakowo zdolny do wywoływania objawów choroby. Celem badań była ocena wrażliwości grzybów L. maculans i L. biglobosa na wybrane fungicydy.
Wyniki:
- ␁
- Wzrost grzybni L. biglobosa był szybszy od L. maculans (od 1,76 do 2,34 razy). Różnice były istotne statystycznie.
- Wśród fungicydów badanych w stężeniu 1 ppm, difenokonazol 250EC najsilniej ograniczał wzrost grzybni obu gatunków grzybów.
- W każdym z testowanych stężeń difenokonazol 250EC (0,5; 1,0; 1,5 ppm) powodował ograniczenie wzrostu grzybni L. maculans i L. biglobosa powyżej 97% w porównaniu do kontroli.
- Fungicyd zawierający difenokonazol + paclobutrazol 375SC (2:1) w stężeniu 1,5 ppm powodował ograniczenie wzrostu grzybni obu gatunków o ponad 90% w porównaniu do kontroli, natomiast w stężeniu 1 ppm hamował wzrost L. maculans średnio o 88,2%, a L. biglobosa o 66,2%.
␁
␁
␁
Wniosek:
W warunkach in vitro difenokonazol 250EC skutecznie ogranicza wzrost grzybni obu patogenów powodujących suchą zgniliznę kapustnych.