Zapoznaj się z nasza ofertą

Kielisznik zaroślowy

  1. INNVIGO
  2. Kielisznik zaroślowy

Spis treści

Charakterystyka kielisznika zaroślowego

Kielisznik zaroślowy (Calystegia sepium) to roślina wieloletnia należąca do rodziny powojowatych. Wyróżnia się długimi, wijącymi się łodygami oraz sercowatymi liśćmi. Kwiaty są duże, dzwonkowate, białe lub różowawe, przypominające powoje. Roślina ta osiąga nawet do 3 metrów długości.

Występowanie i siedliska

Kielisznik zaroślowy jest pospolity w całej Polsce. Występuje głównie na wilgotnych łąkach, w zaroślach, na brzegach rzek i rowów oraz wzdłuż ogrodzeń. Preferuje gleby żwirowe i gliniaste, bogate w substancje odżywcze. Jako roślina ekspansywna, może stanowić problem w uprawach rolnych oraz ogrodach.

Rozmnażanie i biologia

Kielisznik zaroślowy rozmnaża się zarówno generatywnie (poprzez nasiona), jak i wegetatywnie za pomocą kłączy. To drugie sprawia, że jest trudny do zwalczania, gdyż z każdego fragmentu korzenia może wyrosnąć nowa roślina. Pędy wyrastają wiosną, a kwitnienie przypada na okres od czerwca do września.

Zagrożenia i wpływ na uprawy

Kielisznik zaroślowy jest chwastem konkurencyjnym, który zagłusza inne rośliny poprzez szybki wzrost i rozbudowany system korzeniowy. Oplata uprawy, ograniczając dostęp do światła i prowadząc do ich osłabienia. Może być szczególnie uciążliwy w uprawach kukurydzy, buraka cukrowego oraz ziemniaka.

Zwalczanie kielisznika zaroślowego

Skuteczne zwalczanie kielisznika zaroślowego wymaga podejścia zintegrowanego. Zaleca się:

  • systematyczne koszenie pędów przed kwitnieniem,
  • mechaniczne usuwanie korzeni, choć jest to trudne ze względu na ich rozległość,
  • stosowanie selektywnych herbicydów w uprawach rolnych – zgodnie z zaleceniami PIORiN,
  • mulczowanie oraz płytka orka, ograniczające rozwój młodych roślin.

Podsumowanie

Kielisznik zaroślowy to ekspansywna roślina, która może sprawiać znaczne trudności w rolnictwie i ogrodnictwie. Wymaga ciągłego monitorowania oraz kompleksowego podejścia do zwalczania. Właściwa identyfikacja i znajomość biologii tej rośliny to klucz do ograniczenia jej negatywnego wpływu na uprawy.