Spis treści
- Występowanie i siedlisko
- Charakterystyka botaniczna
- Znaczenie w rolnictwie
- Metody zwalczania
- Działania profilaktyczne
Występowanie i siedlisko
Stokłosa bezostna (Bromus inermis) to gatunek trawy powszechnie występujący na terenie Polski, zwłaszcza na łąkach, nieużytkach rolnych i przydrożach. Preferuje gleby żwirowe i piaszczyste, ale dobrze radzi sobie również na bardziej żyznych terenach uprawnych. Ze względu na dużą tolerancję na warunki siedliskowe, z powodzeniem rozprzestrzenia się w różnych typach krajobrazu.
Charakterystyka botaniczna
Stokłosa bezostna to bylina należąca do rodziny wiechlinowatych. Osiąga wysokość 60–100 cm. Jej liście są szarozielone, szerokie, szorstkie w dotyku. Charakterystyczna cecha to brak ości w kłosach, co odróżnia ją od innych stokłos. Kwiatostan ma formę wiechy, kwitnienie przypada na okres czerwiec–lipiec. Roślina rozmnaża się zarówno generatywnie przez nasiona, jak i wegetatywnie poprzez rozłogi.
Znaczenie w rolnictwie
Choć stokłosa bezostna może być wykorzystywana jako roślina paszowa na użytkach zielonych, w uprawach rolniczych traktowana jest jako uciążliwy chwast. Szybko się rozprzestrzenia, konkuruje z roślinami uprawnymi o wodę, światło i składniki pokarmowe. Jej obecność w zbożach, szczególnie ozimych, prowadzi do obniżenia plonów oraz utrudnia zbiór. Dowiedz się więcej na temat ochrony zbóż ozimych.
Metody zwalczania
Skuteczne zwalczanie stokłosy bezostnej wymaga podejścia zintegrowanego. W pierwszej kolejności zaleca się mechaniczne niszczenie rozłogów poprzez regularne podorywki i uprawki ścierniskowe. W uprawach polowych stosuje się herbicydy selektywne, które ograniczają wzrost tej trawy bez szkody dla roślin uprawnych. Działania chemiczne powinny być wykonywane zgodnie z zaleceniami PIORiN.
Herbicydy do stosowania w zbożach
- Stosowanie wiosennych oprysków selektywnych w fazie krzewienia
- Wybór środków o długotrwałym działaniu systemicznym
- Dostosowanie dawek do fazy rozwojowej chwastu
Działania profilaktyczne
Zapobieganie ekspansji stokłosy bezostnej powinno obejmować rotację upraw oraz utrzymywanie ładów rolnych w dobrej kulturze. Regularne wykaszanie miedz i nieużytków ogranicza możliwość rozsiewania się nasion. Wskazane jest również oczyszczanie sprzętu rolniczego po pracach na polach zainfekowanych. W przypadku użytków zielonych warto zadbać o ich systematyczne odnawianie i dosiew traw bardziej konkurencyjnych.
Więcej o innych chwastach można znaleźć na stronie INNVIGO – chwasty.
