Spis treści
- Charakterystyka pchełki czarnej
- Cykl rozwojowy i rozmnażanie
- Szkody wyrządzane przez pchełkę czarną
- Monitoring i progowanie zagrożenia
- Metody zwalczania pchełki czarnej
- Profilaktyka i dobre praktyki agrotechniczne
Charakterystyka pchełki czarnej
Pchełka czarna (Phyllotreta atra) to drobny chrzaszcz z rodziny stonkowatych, osiągający do 2 mm długości. Ciało owada jest błyszczące, czarne, pokryte delikatnymi punktami. Charakteryzuje się umiejętnością skakania, co ułatwia jej rozprzestrzenianie się na polach uprawnych. Pchełka czarna jest szczególnie groźna w okresie wschodów i wczesnych faz rozwojowych roślin.
Cykl rozwojowy i rozmnażanie
Owady dorosłe zimują w ścierniskach, miedzach i pod resztkami roślinnymi. Wiosną, wraz ze wzrostem temperatury, rozpoczynają żery i składanie jaj. Larwy rozwijają się w glebie, gdzie żery w systemie korzeniowym roślin. Po zakończeniu rozwoju przepoczwarczają się i wychodzą jako osobniki dorosłe, zdolne do ponownego ataku na uprawy.
Szkody wyrządzane przez pchełkę czarną
Chrzaszcze pchełki czarnej wygryzają drobne otwory w liściach, co prowadzi do powstawania tzw. okienek żery. Uszkodzenia te są szczególnie groźne dla młodych roślin, które mogą ulec zahamowaniu wzrostu, deformacjom, a nawet zamieraniu. Wysoka liczebność szkodnika może doprowadzić do konieczności przesiania plantacji.
Monitoring i progowanie zagrożenia
Regularne lustracje plantacji pozwalają na wczesne wykrycie obecności pchełki czarnej. Do monitorowania stosuje się tablice lepowe koloru żoltego oraz bezpośredni nadzór wizualny. Próg szkodliwości wynosi 1-2 chrzaszcze na roślinę w fazie kiełkowania i wschodów.
Metody zwalczania pchełki czarnej
Ochrona chemiczna
W przypadku przekroczenia progu szkodliwości zaleca się stosowanie insektycydów kontaktowych zarejestrowanych do ochrony upraw przeciwko pchełce czarnej. Warto stosować środki zgodnie z aktualnym rejestrem środków ochrony roślin MRiRW.
Ochrona biologiczna
W uprawach ekologicznych i zintegrowanych coraz większe znaczenie zyskują metody biologiczne, takie jak stosowanie wyciągów roślinnych oraz preparatów z mikroorganizmami antagonizującymi larwy w glebie.
Profilaktyka i dobre praktyki agrotechniczne
- Utrzymywanie urozmaiconego płodozmianu, ograniczającego namnażanie się populacji pchełki czarnej.
- Głębokie podorywki i orki przedzimowe niszczące miejsca zimowania owadów.
- Unikanie zbyt wczesnych siewów, które sprzyjają atakom szkodników na słabe siewki.
- Stosowanie okryw przeciw owadom i fizycznych barier.
Pchełka czarna stanowi istotne zagrożenie dla młodych upraw, zwłaszcza wczesną wiosną. Kompleksowe podejście łączące profilaktykę, monitoring oraz interwencję chemiczną pozwala ograniczyć szkody i utrzymać zdrowotność plantacji.
Więcej informacji o innych szkodnikach znajdziesz w sekcji szkodniki roślin uprawnych.