Spis treści
- Występowanie i znaczenie gospodarcze
- Rozpoznawanie zwójki bukóweczki
- Cykl życiowy i rozwój
- Szkody powodowane przez zwójkę bukóweczkę
- Zwalczanie i ochrona upraw
- Profilaktyka i monitoring
Występowanie i znaczenie gospodarcze
Zwójka bukóweczka (Archips xylosteana) to owad należący do rodziny zwójkowatych, szeroko rozpowszechniony w Polsce. Gatunek ten atakuje drzewa i krzewy liściaste, w tym rośliny sadownicze, co nadaje mu istotne znaczenie gospodarcze. Największe szkody wyrządzane są w sadach jabłoniowych, śliwowych oraz wiśniowych.
Rozpoznawanie zwójki bukóweczki
Dorosłe osobniki osiągają rozpiętość skrzydeł od 18 do 24 mm. Skrzydła przednie mają barwę brunatną z ciemnymi przepaskami, natomiast skrzydła tylne są jaśniejsze. Główki i tułów motyla również są w odcieniach brązu. Larwy osiągają do 20 mm długości i mają oliwkowo-zielone ciało z ciemną głową.
Cykl życiowy i rozwój
Zwójka bukóweczka zimuje w stadium jaja. Wylęg larw przypada na wiosnę, gdy temperatura przekracza 10°C. Młode larwy odżywiają się pąkami i liśćmi, tworząc charakterystyczne zwężenia w ich strukturze. Przepoczwarczenie następuje w czerwcu, a dorosłe motyle latają od lipca do sierpnia, składając jaja na korze drzew.
Szkody powodowane przez zwójkę bukóweczkę
Szkodliwość larw polega na żerowaniu liści, co skutkuje obniżeniem powierzchni asymilacyjnej drzew. W wyniku intensywnego żery liście są zwijane i przędzione przędzą. Uszkodzenia mogą prowadzić do osłabienia roślin, obniżenia plonów oraz pogorszenia jakości owoców. W sadach towarowych straty mogą być znaczące.
Zwalczanie i ochrona upraw
Efektywna ochrona przed zwójką bukóweczką opiera się na integrowanej ochronie roślin. Należy regularnie prowadzić obserwacje i monitorowanie populacji. W przypadku przekroczenia progu szkodliwości rekomendowane jest stosowanie środków ochrony roślin zgodnie z aktualnymi zaleceniami PIORiN. Warto również rozważyć środki biologiczne lub selektywne preparaty chemiczne w celu ograniczenia presji na organizmy pożyteczne.
Profilaktyka i monitoring
W profilaktyce kluczowe jest zachowanie higieny sadu oraz usuwanie opadłych i zwiędłych liści, w których mogą znajdować się jaja. Warto również prowadzić obserwację fenologii drzew oraz instalację pułapek feromonowych. Umożliwia to szybką reakcję i minimalizację strat.
Dowiedz się więcej o ochronie sadownictwa i metodach zwalczania innych szkodników.