Spis treści
- Występowanie i rozprzestrzenienie chowacza galasówka
- Cykl życiowy i rozwój szkodnika
- Objawy żerowania chowacza galasówka
- Próg szkodliwości i znaczenie gospodarcze
- Metody zwalczania chowacza galasówka
Występowanie i rozprzestrzenienie chowacza galasówka
Chowacz galasówek (Ceutorhynchus pallidactylus) to chrząszcz należący do rodziny ryjkowcowatych (Curculionidae), występujący na terenie całej Polski oraz w większości krajów Europy. Najczęściej notowany jest na plantacjach rzepaku ozimego, gdzie może powodować znaczne straty gospodarcze.
Cykl życiowy i rozwój szkodnika
Chowacz galasówek zimuje w stadium dorosłego chrząszcza, najczęściej pod resztkami roślinnymi lub w ścierniskach. Wiosną, gdy temperatura gleby przekracza 5°C, chrząszcze zaczynają aktywność i przemieszczają się na rośliny żywicielskie. Samice składają jaja do ogonków liściowych oraz łodyg. Larwy, po wylęgu, żerują wewnątrz tkanek, tworząc charakterystyczne galasy.
Objawy żerowania chowacza galasówka
Typowym objawem obecności larw chowacza galasówka są zgrubienia w okolicach ogonków liściowych i dolnych części łodyg. Galasy są efektem żery larw, które niszczą tkanki przewodzące roślin, co skutkuje ich osłabieniem, pękaniem, a nawet wyleganiem całych roślin. Takie uszkodzenia mają negatywny wpływ na transport substancji odżywczych, a tym samym na plon.
Próg szkodliwości i znaczenie gospodarcze
Chociaż jeden osobnik nie stanowi dużego zagrożenia, to masowe występowanie chowacza galasówka może powodować straty przekraczające 20% plonu. Próg szkodliwości wynosi zazwyczaj 2–3 osobniki na 1 pułapkę żółtą w ciągu 3 dni. W celu jego oceny stosuje się monitoring z wykorzystaniem pułapek feromonowych i tablic lepnych.
Metody zwalczania chowacza galasówka
Najskuteczniejsze metody ochrony przed chowaczem galasówkiem opierają się na integrowanej ochronie roślin:
- Monitoring i prognozowanie zagrożenia z wykorzystaniem pułapek żółtych, rozmieszczonych na wysokości roślin.
- Zabiegi agrotechniczne takie jak płytka orka pożną jesienią lub wiosną, która ogranicza zimowanie dorosłych osobników.
- Ochrona chemiczna – wykonywana zgodnie z terminem nalotu chowacza. Należy dobierać preparaty zgodnie z zaleceniami instytucji doradczych, takich jak PIORiN.
Odpowiednio wcześnie wykonany zabieg insektycydowy pozwala ograniczyć populację szkodnika i zminimalizować straty.
Dodatkowe informacje o ochronie upraw rzepaku można znaleźć tutaj: INNVIGO – ochrona rzepaku