Guniak czerwczyk

Spis treści

• Występowanie i znaczenie gospodarcze
• Rozpoznawanie szkodnika
• Cykl rozwojowy guniaka czerwczyka
• Rodzaje wyrządzanych szkód
• Strategie ograniczania liczebności
• Profilaktyka i dobre praktyki

Występowanie i znaczenie gospodarcze

Guniak czerwczyk (Anomala dubia) to chrząszcz należący do rodziny połozowatych (Scarabaeidae), spotykany głównie w Europie Środkowej, w tym w Polsce. Szkodnik ten występuje lokalnie, ale w sprzyjających warunkach może tworzyć liczne populacje. Największe znaczenie gospodarcze odnotowuje się w sadach i na plantacjach drzew owocowych, a także w szkółkach leśnych.

Rozpoznawanie szkodnika

Dorosłe osobniki mają od 10 do 14 mm długości, ciało owalne, barwy rdzawobrunatnej z zielonkawym lub niebieskawym poblaskiem. Larwy przypominają powszechnie znane pędraki, osiągają do 25 mm długości i mają białe, wygięte ciało z brązową głową.

Cykl rozwojowy guniaka czerwczyka

Rozwój guniaka trwa zazwyczaj dwa lata. Samice składają jaja w glebie na głębokości kilku centymetrów. Larwy żywią się głównie korzeniami młodych roślin. Zimują w glebie, a przepoczwarczenie następuje na wiosnę. Dorosłe chrząszcze pojawiają się w czerwcu i lipcu, żąć młode liście drzew owocowych i roślin leśnych.

Rodzaje wyrządzanych szkód

Larwy powodują uszkodzenia systemu korzeniowego, co skutkuje zahamowaniem wzrostu roślin lub ich zamieraniem. Chrąszcze z kolei obgryzają blaszki liściowe, prowadząc do znacznego osłabienia roślin. Szczególnie narażone są ziemniak oraz kukurydza.

Strategie ograniczania liczebności

W zwalczaniu guniaka czerwczyka kluczową rolę odgrywa monitorowanie obecności larw i chrąszczy. Zaleca się prowadzenie lustracji glebowych oraz obserwację koron drzew w okresie masowego pojawu osobników dorosłych. W przypadku przekroczenia progu szkodliwości należy rozważyć zastosowanie odpowiednich środków ochrony roślin.

Metody mechaniczne i agrotechniczne

• Regularne przekopywanie gleby, co ogranicza rozwój larw.
• Unikanie nadmiernego nawożenia azotowego.
• Stosowanie płodozmianu z roślinami mniej podatnymi na żery larw.

Metody biologiczne

Możliwe jest wykorzystanie entomopatogenicznych nicieni i grzybów glebowych. Gatunki takie jak Steinernema carpocapsae mogą skutecznie redukować liczebność larw w glebie.

Profilaktyka i dobre praktyki

W celu ograniczenia ryzyka pojawu guniaka czerwczyka, rekomenduje się stosowanie dobrych praktyk rolniczych:

• Utrzymywanie wysokiej jakości sadzonek i nasion,
• Stosowanie odpowiednich zabiegów agrotechnicznych przed siewem,
• Wdrażanie zintegrowanej ochrony roślin.

Więcej informacji o technologiach ochrony znajdziesz na stronie Technologia doglebowa.

Aktualne zalecenia dotyczące ochrony roślin są dostępne na stronie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.