Zapoznaj się z nasza ofertą

Miodówki

  1. INNVIGO
  2. Miodówki

Spis treści

Charakterystyka miodówek

Miodówki (Psyllidae) to niewielkie owady z rzędu pluskwiaków równoskrzydłych, których obecność w sadach może prowadzić do poważnych strat gospodarczych. Ciało dorosłych osobników osiąga długość 2–5 mm i przypomina miniaturowe cykady. Szkodniki te występują powszechnie w Polsce, głównie na gruszach, jabłoniach i innych drzewach liściastych.

Nazwa owada pochodzi od wydzieliny – spadzi – którą larwy miodówek produkują w dużych ilościach. Substancja ta jest lepka, przezroczysta i sprzyja rozwojowi grzybów sadzakowych. Owad żeruje, wysysając soki z młodych pędów, liści i pąków, co skutkuje deformacjami i zahamowaniem wzrostu rośliny.

Cykl rozwojowy i objawy występowania

Miodówki zimują w stadium dorosłym w koronach drzew, wśród spękań kory i resztek roślinnych. Gdy temperatura wiosną wzrośnie powyżej 10°C, owady zaczynają aktywność, a samice składają jaja w pobliżu pąków liściowych i kwiatowych. Larwy wylęgają się po około 1–2 tygodniach, a pełny rozwój trwa od 4 do 6 tygodni.

Objawy żerowania miodówek to:

  • obfita, lepka rosa miodowa na liściach i pędach,
  • czarne naloty grzybów sadzakowych,
  • zniekształcenia pąków, liści i młodych przyrostów,
  • ograniczenie fotosyntezy i wzrostu,
  • żółknięcie, więdnięcie i opadanie liści.

W sezonie może wystąpić nawet 3–4 pokolenia owadów, w zależności od warunków pogodowych. Największe zagrożenie występuje w okresie intensywnego wzrostu roślin sadowniczych.

Dlaczego miodówki są groźne?

Miodówki to szkodniki, które wpływają negatywnie zarówno na kondycję roślin, jak i na wartość handlową plonu. Ich obecność sprzyja wtórnym porażeniom grzybowym oraz ogranicza zdolności fotosyntetyczne rośliny.

Najważniejsze zagrożenia to:

  • obniżenie jakości owoców (pokrycie spadzią i sadzakiem),
  • osłabienie drzew owocowych przed zimą,
  • zmniejszenie liczby i jakości pąków kwiatowych,
  • zwiększona podatność roślin na inne choroby i szkodniki,
  • spadek plonu nawet o kilkadziesiąt procent.

Jakie uprawy atakują miodówki?

Miodówki preferują konkretne gatunki roślin żywicielskich. W warunkach polskich najczęściej atakują:

  • grusze (np. miodówka gruszowa plamista),
  • jabłonie i inne drzewa liściaste,
  • niektóre rośliny ozdobne,
  • gatunki wierzby i topoli.

Miodówki są szkodnikami bardzo dobrze przystosowanymi do lokalnych warunków, co czyni ich zwalczanie szczególnie trudnym w sadach o dużym zagęszczeniu drzew.

Metody zwalczania miodówek

Monitoring i progi szkodliwości

Regularna lustracja sadów pozwala na szybkie wykrycie pierwszych objawów żerowania. Należy sprawdzać obecność jaj i larw na spodniej stronie liści oraz obserwować ślady spadzi. Przy dużym nasileniu populacji konieczne jest szybkie reagowanie.

Zabiegi agrotechniczne

W ramach działań prewencyjnych i ograniczających rozwój populacji warto wdrożyć:

  • cięcie i usuwanie porażonych pędów,
  • utrzymywanie prześwietlonych koron drzew,
  • usuwanie resztek organicznych z sadu przed zimą,
  • zastosowanie bielenia pni na zimę.

Zabiegi chemiczne

W przypadku przekroczenia progów szkodliwości konieczne może być sięgnięcie po środki ochrony roślin. Zabiegi należy wykonywać w fazie obecności młodych larw, które są najbardziej podatne na insektycydy. Zabiegi chemiczne powinny być prowadzone zgodnie z zasadami integrowanej ochrony roślin, najlepiej w bezwietrzne dni, przy umiarkowanej temperaturze.

Przykłady rozwiązań dostępnych na rynku prezentowane są na stronie dotyczącej insektycydów sadowniczych:contentReference[oaicite:0]{index=0}.

Dobre praktyki i profilaktyka

Strategia ograniczania siedlisk

Usuwanie miejsc zimowania miodówek jest jednym z kluczowych działań profilaktycznych. Kora z licznymi spękaniami, nieprześwietlone korony i zanieczyszczenia organiczne sprzyjają przezimowaniu dorosłych osobników.

Warto:

  • zastosować mechaniczne i chemiczne zabiegi przedzimowe,
  • przeprowadzać cięcia sanitarne wczesną wiosną,
  • unikać nadmiernego nawożenia azotem,
  • prowadzić monitoring od momentu ruszenia wegetacji.

Współpraca ze służbami doradczymi

Aktualne komunikaty dotyczące zagrożeń miodówką można śledzić na stronach takich instytucji jak PIORiN czy Centrum Doradztwa Rolniczego.

Podsumowanie

Miodówki to niepozorne, ale bardzo groźne szkodniki sadownicze. Ich obecność przekłada się na spadek jakości plonów, zwiększone koszty ochrony i ryzyko porażenia roślin wtórnymi infekcjami. Skuteczna strategia ochrony opiera się na systematycznym monitoringu, działaniach prewencyjnych oraz – w razie potrzeby – precyzyjnych zabiegach chemicznych.

Wdrożenie integrowanej ochrony pozwala na utrzymanie populacji szkodnika poniżej progu ekonomicznej szkodliwości i ochronę potencjału plonotwórczego sadu.