Zapoznaj się z nasza ofertą

Mszyca wierzbowo-korowa

  1. INNVIGO
  2. Mszyca wierzbowo-korowa

Spis treści

Występowanie i biologia mszycy wierzbowo-korowej

Mszyca wierzbowo-korowa (Tuberolachnus salignus) to specyficzny gatunek mszycy zasiedlający dolne części pędów i korę wierzb. Gatunek ten notowany jest w całej Europie, w tym w Polsce, i łatwo rozprzestrzenia się na plantacjach wierzby energetycznej, ozdobnej i krzewiastej.

Preferuje miejsca wilgotne, obrzeża rzek i rowów melioracyjnych, ale spotykana jest również w uprawach towarowych. Szczególnie licznie występuje w drugiej połowie sezonu wegetacyjnego.

Cykl rozwojowy mszycy

Mszyca wierzbowo-korowa rozwija się partenogenetycznie, co oznacza, że wszystkie osobniki to samice rozmnażające się bez zapłodnienia. W ciągu sezonu może wystąpić nawet kilka pokoleń. Jaja zimowe nie występują – mszyce zimują w postaci dorosłych form u podstawy pędów.

Kolonie rozwijają się szybko, a każda samica może wytworzyć setki larw w ciągu życia. W okresie jesiennym liczebność populacji gwałtownie rośnie.

Objawy żerowania mszycy wierzbowo-korowej

Obecność szkodnika rozpoznaje się po gęstych koloniach przy podstawach pędów. Mszyce wydzielają obficie spadzią, co prowadzi do rozwoju grzybów sadzakowych. Widoczne jest czernienie pędów, zasychanie i ich obumieranie.

Żerowanie prowadzi do zaburzenia transportu asymilatów i ograniczenia wzrostu. Rośliny wykazują osłabienie, zniekształcenia i utratę walorów ozdobnych oraz energetycznych.

Znaczenie gospodarcze i zagrożenia

Mszyca wierzbowo-korowa może powodować straty plonów biomasy na plantacjach wierzby energetycznej nawet o 30–50%. Osłabione rośliny są bardziej podatne na choroby, np. zgorzele pędów czy nekrozy. Wierzby w uprawie ozdobnej tracą wartość dekoracyjną, co ma znaczenie dla architektury krajobrazu i szkółek.

Metody zwalczania mszycy wierzbowo-korowej

W pierwszym rzędzie należy stosować metody niechemiczne:

  • przycinanie i usuwanie porażonych pędów,
  • zapewnienie dobrej wentylacji plantacji,
  • unikanie nadmiernego nawożenia azotem.

W przypadku dużego zagrożenia można zastosować insektycydy dopuszczone do ochrony wierzb. Warto skonsultować się z lokalnym doradcą rolniczym oraz korzystać z zaleceń producentów, np. Innvigo.

Monitoring i profilaktyka

Monitoring powinien być prowadzony od czerwca. Wskazane są lustracje przy podstawach pędów oraz stosowanie tablic lepnych. Obecność spadzi i sadzaków to sygnał ostrzegawczy.

Profilaktyka obejmuje zachowanie różnorodności biologicznej, wspieranie populacji naturalnych wrogów (np. biedronek) oraz unikanie przesadnej chemizacji.

Znaczenie ekologiczne i bioróżnorodność

Mimo szkodliwości mszyca wierzbowo-korowa stanowi element ekosystemu. Jest pokarmem dla licznych owadów pożytecznych i ptaków owadożernych. Dlatego w ochronie upraw należy brać pod uwagę łączenie metod chemicznych i biologicznych, z zachowaniem ostrożności dla entomofauny pożytecznej.

Zalecenia instytucji naukowych

Zgodnie z rekomendacjami Instytutu Ochrony Roślin – PIB, monitoring oraz stosowanie metod integrowanej ochrony to podstawowe narzędzia walki z tym szkodnikiem. Należy unikać rutynowego opryskiwania oraz dobierać środki o jak najmniejszym wpływie na organizmy pożyteczne.

Podsumowanie

Mszyca wierzbowo-korowa to zagrożenie dla plantacji wierzb w Polsce. Jej szybki rozwój, liczne pokolenia oraz szkodliwość pośrednia i bezpośrednia powodują konieczność działań ochronnych. Niezbędna jest wczesna diagnoza, systematyczny monitoring oraz łączenie metod agrotechnicznych, biologicznych i chemicznych.

Więcej informacji: Mszyca wierzbowo-korowa na stronie Innvigo.