Spis treści
- Charakterystyka pchełki burakowej
- Cykl życiowy i występowanie
- Szkody wyrządzane przez pchełkę burakową
- Monitoring i prognozowanie występowania
- Metody zwalczania pchełki burakowej
- Podsumowanie
Charakterystyka pchełki burakowej
Pchełka burakowa (Chaetocnema tibialis) to niewielki chrząszcz należący do rodziny stonkowatych. Osiąga długość od 1,5 do 2,5 mm i charakteryzuje się metalicznym, ciemnobrunatnym zabarwieniem. Dorosłe osobniki są wysoce skoczne, co ułatwia im przemieszczanie się pomiędzy roślinami buraka cukrowego oraz innych roślin z rodziny komosowatych.
Cykl życiowy i występowanie
Pchełka burakowa zimuje w ścierniszczu oraz w glebie, najczęściej w pobliżu upraw buraka cukrowego. Wiosną, gdy temperatura gleby przekracza 10°C, osobniki dorosłe rozpoczynają aktywność żerując na liściach młodych roślin. Samice składają jaja w glebie, z których po kilku tygodniach wylęgają się larwy żerujące na korzeniach.
Szkody wyrządzane przez pchełkę burakową
Największe zagrożenie pchełka burakowa stanowi w fazie kiełkowania i wschodów buraka cukrowego. Osobniki dorosłe wygryzają charakterystyczne otwory w liścieniach, w niektórych przypadkach mogą prowadzić do zahamowania wzrostu, deformacji roślin, a nawet ich zamierania. Szkody mają szczególne znaczenie w latach o suchej i ciepłej wiośnie.
Monitoring i prognozowanie występowania
Regularny monitoring upraw buraka cukrowego pozwala na wczesne wykrycie obecności szkodnika. Obserwacji dokonuje się wizualnie, analizując obecność uszkodzeń na liściach. Próg ekonomicznej szkodliwości dla pchełki burakowej wynosi zwykle 2–3 osobniki na 10 roślin lub widoczne uszkodzenia powyżej 10% powierzchni liści.
Metody zwalczania pchełki burakowej
1. Zwalczanie agrotechniczne
Uprawki późnojesienne i wiosenne ograniczają liczebność pchełek poprzez likwidację miejsc zimowania. Warto unikać siewu buraka na stanowiskach po sobie oraz stosować zmianowanie.
2. Zwalczanie chemiczne
Stosowanie insektycydów kontaktowych lub systemiczną ochronę nalistną zaleca się w przypadku przekroczenia progu szkodliwości. Zalecenia dotyczące środków ochrony roślin można znaleźć na stronie ochrona buraków cukrowych.
3. Ochrona biologiczna
W naturalnym środowisku pchełka burakowa ma wrogów naturalnych, takich jak drapieżne chrząszcze czy pasożytnicze owady. Jednak skuteczność ochrony biologicznej jest ograniczona w intensywnej produkcji buraka cukrowego.
Podsumowanie
Pchełka burakowa to groźny szkodnik upraw buraka cukrowego, którego obecność może doprowadzić do znacznych strat plonu. Skuteczna ochrona opiera się na kompleksowym podejściu obejmującym monitoring, zabiegi agrotechniczne oraz chemiczne. Więcej informacji o zwalczaniu szkodników w uprawach buraka i innych upraw znajduje się na stronie Innvigo.
W przypadku stosowania środków ochrony roślin należy przestrzegać zaleceń PIORiN oraz przepisów prawa dotyczących bezpieczeństwa żywności i środowiska.