Spis treści
- Występowanie i cykl życiowy
- Szkody powodowane przez pryszczarka gruszowca
- Rozpoznawanie obecności szkodnika
- Metody zwalczania pryszczarka gruszowca
- Zalecenia agrotechniczne i integrowana ochrona
Występowanie i cykl życiowy
Pryszczarek gruszowiec (Dasineura pyri) to szkodnik sadów gruszowych, należący do rodziny muchówek (Cecidomyiidae). Występuje na terenie całej Polski, a jego aktywność przypada na wiosnę i lato. Owady dorosłe pojawiają się w maju i czerwcu, a samice składają jaja do rozwijających się liści grusz.
Larwy wylęgające się z jaj żyją wewnątrz tkanek liści, powodując ich deformacje i powstawanie charakterystycznych narośli (galasów). Cykl rozwojowy trwa około 3 tygodni, a w ciągu sezonu pojawiają się 2-3 pokolenia szkodnika.
Szkody powodowane przez pryszczarka gruszowca
Obecność pryszczarka gruszowca prowadzi do deformacji liści oraz zahamowania fotosyntezy, co w efekcie obniża kondycję drzew i jakość plonu. W przypadku dużego nasilenia, uszkodzenia mogą obejmować większość liści, prowadzić do ich przedwczesnego opadania oraz ogólnego osłabienia drzewa.
Z czasem może dojść do zwiększonej podatności na choroby grzybowe i inne szkodniki, jak np. mszyca jabłoniowa lub pryszczarek jabłoniak.
Rozpoznawanie obecności szkodnika
Objawy żółknięcia, zwijania oraz charakterystyczne narośla na liściach to pierwsze symptomy żółci pryszczarkowej. Wewnątrz galasów można zauważyć larwy barwy białej lub pomarańczowej, długości do 2 mm.
Monitoring obecności pryszczarka polega na regularnej lustracji liści w okresie intensywnego wzrostu rośliny. Pomocne są także pułapki feromonowe oraz analiza warunków pogodowych sprzyjających masowemu pojawowi.
Metody zwalczania pryszczarka gruszowca
Ochrona chemiczna
W uzasadnionych przypadkach możliwe jest stosowanie środków ochrony roślin, zarejestrowanych do zwalczania pryszczarka gruszowca. Zabiegi należy wykonywać na początku masowego lotu osobników dorosłych lub tuż po zauważeniu pierwszych objawów na liściach. Aktualne informacje o dopuszczonych preparatach można uzyskać na stronie Ministerstwa Rolnictwa.
Metody biologiczne i naturalni wrogowie
Naturalnymi wrogami pryszczarka gruszowca są pasożytnicze błonkówki, drapieżne muchówki oraz płoszyce. Ich obecność można wspierać poprzez stosowanie metod ograniczających stosowanie pestycydów i zachowanie bioróżnorodności w sadzie.
Zabiegi mechaniczne
Usuwanie i niszczenie porażonych liści lub ich szybkie przyorywanie po opadłości to skuteczny sposób ograniczenia liczebności larw i zapobiegania rozwojowi kolejnych pokoleń.
Zalecenia agrotechniczne i integrowana ochrona
Zintegrowana ochrona przed pryszczarkiem gruszowcem obejmuje szereg działań profilaktycznych i interwencyjnych, takich jak:
- unikanie nadmiernego zagęszczenia koron drzew,
- monitoring i dokumentowanie obecności szkodnika,
- zastosowanie biologicznych preparatów wspierających populację organizmów pożytecznych,
- terminowe przeprowadzanie zabiegów ochrony zgodnie z prognozami agrometeorologicznymi.
Więcej informacji na temat ochrony sadów można znaleźć na stronie Insektycydy sadownicze.