Spis treści
- Wstęp
- Występowanie stonki kukurydzianej
- Identyfikacja i biologia
- Objawy żerowania
- Metody zwalczania
- Zalecenia profilaktyczne
- Podsumowanie
Wstęp
Stonka kukurydziana (Diabrotica virgifera virgifera) to jeden z najgroźniejszych szkodników kukurydzy uprawianej w Europie. Jej intensywne żerowanie może prowadzić do znacznych strat plonu, a także do poważnego uszkodzenia struktury rośliny.
Występowanie stonki kukurydzianej
Szkodnik ten po raz pierwszy został zaobserwowany w Europie w latach 90. XX wieku, a od tego czasu dynamicznie się rozprzestrzenia. W Polsce obecność stonki kukurydzianej stwierdzono w 2005 roku. Największe zagrożenie występuje na południu kraju, ale jej zasięg obejmuje coraz szersze terytorium.
Aktualne informacje o zasięgu występowania można znaleźć na stronie Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa.
Identyfikacja i biologia
Dorosłe osobniki mają żółtawo-brązowe ciało z trzema ciemnymi paskami na pokrywach skrzydeł. Osiągają długość 6–8 mm. Larwy są białe, z brązową głową i długością do 15 mm.
Cykl życiowy stonki kukurydzianej obejmuje jedno pokolenie rocznie. Samice składają jaja do gleby, z których wiosną wykluwają się larwy atakujące system korzeniowy kukurydzy. Po przepoczwarczeniu dorosłe chrząszcze żerują na pylnikach, znamionach oraz liściach roślin.
Objawy żerowania
Objawy obecności stonki kukurydzianej obejmują:
- wyleganie roślin z powodu uszkodzenia korzeni,
- osłabienie wzrostu i nierównomierne dojrzewanie,
- zniszczenia znamion i kolb przez dorosłe osobniki.
Silne porażenie prowadzi do utraty stabilności łodyg i zmniejszenia potencjału plonotwórczego.
Metody zwalczania
Skuteczne zwalczanie stonki kukurydzianej wymaga zastosowania kompleksowych działań. Obejmuje ono:
1. Płodozmian
Najskuteczniejszą metodą jest unikanie uprawy kukurydzy na tym samym polu przez kolejne lata.
2. Monitorowanie populacji
Wizualna kontrola obecności owadów dorosłych oraz stosowanie pułapek feromonowych umożliwia szybką reakcję.
3. Integrowana ochrona roślin
W warunkach silnego zagrożenia stosuje się zabiegi insektycydowe, zgodnie z zaleceniami PIORiN i integrowanymi programami ochrony.
Zalecenia profilaktyczne
Dla ograniczenia rozwoju populacji stonki kukurydzianej rekomenduje się:
- przestrzeganie zmianowania upraw,
- niszczenie resztek pożniwnych,
- utrzymywanie odpowiedniego stanu fitosanitarnego pola,
- monitoring i szybkie reagowanie na pojawienie się szkodnika.
Podsumowanie
Stonka kukurydziana stanowi poważne zagrożenie dla uprawy kukurydzy. Kluczowe znaczenie mają działania prewencyjne, wczesne wykrycie oraz racjonalne stosowanie środków ochrony roślin. Właściwe praktyki agrotechniczne pozwalają zminimalizować szkody i zapewnić wysoką jakość oraz stabilność plonów.
Więcej informacji na temat ochrony tej rośliny znajduje się na stronie uprawy kukurydzy.