Spis treści
- Charakterystyka strąkowca grochowego
- Cykl życiowy i rozwój
- Objawy żerowania w uprawach
- Strategie ochrony przed strąkowcem grochowym
- Znaczenie gospodarcze i ekonomiczne
Charakterystyka strąkowca grochowego
Strąkowiec grochowy (Bruchus pisorum) to groźnej klasy szkodnik upraw strączkowych, zwłaszcza grochu. Dorosły chrząszcz mierzy ok. 5 mm i wyróżnia się ciemnobrązowym ubarwieniem oraz jasnymi plamkami na pokrywach skrzydeł.
Cykl życiowy i rozwój
Cykl życiowy strąkowca grochowego obejmuje cztery etapy: jajo, larwa, poczwarka i owad dorosły. Samice składają jaja bezpośrednio na strąkach grochu. Larwy wgryzają się do wnętrza nasion, gdzie żerują do momentu przepoczwarzenia. Owad dorosły opuszcza strąk przez charakterystyczny otwór, uszkadzając nasiono.
Objawy żerowania w uprawach
Obecność szkodnika można rozpoznać po:
- okrągłych otworach w nasionach grochu,
- obecności larw lub poczwarek w wnętrzu nasion,
- obniżonej zdolności kiełkowania,
- pogorszeniu jakości handlowej plonu.
Strategie ochrony przed strąkowcem grochowym
Skuteczna ochrona przed strąkowcem grochowym wymaga kompleksowego podejścia:
Agrotechniczne metody zapobiegania
- unikanie upraw grochu na tym samym stanowisku w kolejnych latach,
- dokładne zbieranie i niszczenie resztek pożniwnych,
- głęboka orka pożniwna ograniczająca zimowanie szkodnika.
Monitoring i prognozowanie
Regularna lustracja upraw oraz instalowanie pułapek feromonowych umożliwiają szybką reakcję na pojawienie się chrząszczy dorosłych.
Ochrona chemiczna
W razie przekroczenia progu ekonomicznej szkodliwości zaleca się stosowanie środków ochrony roślin, zgodnie z aktualnymi zaleceniami PIORiN.
Znaczenie gospodarcze i ekonomiczne
Strąkowiec grochowy powoduje znaczne straty zarówno ilościowe, jak i jakościowe. Uszkodzenia nasion obniżają wartość handlową i możliwość wykorzystania plonu jako materiału siewnego. Straty mogą sięgać nawet 30% w sezonie o wysokim nasileniu.