Spis treści
- Występowanie i biologia tarcznika niszczyciela
- Szkody wyrządzane przez tarcznika niszczyciela
- Rozpoznanie obecności szkodnika
- Monitoring i progi zagrożenia
- Zwalczanie tarcznika niszczyciela
- Zapobieganie i profilaktyka
Występowanie i biologia tarcznika niszczyciela
Tarcznik niszczyciel (Quadraspidiotus perniciosus) to gatunek owada z rzędu pluskwiaków, należący do rodziny tarcznikowatych. Występuje przede wszystkim w sadach jabłoniowych, gruszowych oraz na śliwach i morelach. Jest szkodnikiem inwazyjnym, pochodzącym z Azji, który został zawleczony do Europy i obecnie notuje się go także w Polsce.
Rozwój tarcznika obejmuje jajo, larwę, stadia nimf i postać dorosłą. Szkodnik zimuje w postaci larwy drugiego stadium na korze drzew owocowych. W ciągu roku rozwija się jedno pokolenie, choć w cieplejszych rejonach możliwe są dwa pokolenia.
Szkody wyrządzane przez tarcznika niszczyciela
Tarcznik niszczyciel żywi się sokami komórkowymi roślin, nakłuwając ich tkanki. Powoduje osłabienie drzew, zahamowanie wzrostu, przedwczesne opadanie liści oraz deformacje owoców i pędów. Przy silnym porażeniu może dojść do obumarcia drzew.
Charakterystycznym objawem obecności szkodnika są małe, okrągłe tarczki na korze, pędach, liściach i owocach. Z czasem powierzchnia drzewa pokrywa się zwartą warstwą szarobrązowych osłonek, pod którymi ukryte są larwy i samice.
Rozpoznanie obecności szkodnika
Do rozpoznania tarcznika niszczyciela konieczna jest regularna lustracja drzew. Najlepiej prowadzić ją w okresie bezlistnym, gdyż wówczas tarczki są lepiej widoczne. Ocenia się liczbę tarczek na korze pędów i pni drzew. Pomocne są także pułapki feromonowe do monitorowania nalotu samców.
Dodatkowe informacje o metodach rozpoznania można znaleźć na stronie PIORiN.
Monitoring i progi zagrożenia
W celu oceny zagrożenia należy kontrolować liczebność szkodnika, zwłaszcza przed kwitnieniem i po zbiorach. Progiem ekonomicznej szkodliwości jest obecność więcej niż 1–2 tarczek na 10 cm pędu. Zignorowanie obecności może skutkować drastycznym spadkiem plonów oraz usychaniem roślin.
Zwalczanie tarcznika niszczyciela
Zwalczanie tarcznika niszczyciela należy do trudnych ze względu na osłaniającą ciało tarczę. Najskuteczniejsze są zabiegi chemiczne wykonywane tuż po ruszeniu wegetacji lub w okresie masowego wylęgu larw. W celu dobrania środka ochrony warto konsultować się z doradcami oraz stosować preparaty zarejestrowane dla sadów.
Przy doborze rozwiązań warto zapoznać się z insektycydami sadowniczymi dostępnymi w ofercie INNVIGO.
Zapobieganie i profilaktyka
Ochrona przed tarcznikiem niszczycielem powinna być kompleksowa. Obejmuje wycinanie porażonych pędów, usuwanie opadłych liści i owoców, unikanie nadmiernego zagęszczenia koron oraz stosowanie środków poprawiających kondycję roślin. Rekomenduje się także wprowadzanie pożytecznych drapieżnych owadów, np. biedronek i złotooków.
Dowiedz się więcej na temat ochrony sadownictwa.