Pchełka rzepakowa

Spis treści

• Wprowadzenie
• Identyfikacja pchełki rzepakowej
• Cykl rozwojowy i biologia
• Szkody wyrządzane przez pchełkę rzepakową
• Monitoring i progowanie zagrożenia
• Metody zwalczania
• Podsumowanie

Wprowadzenie

Pchełka rzepakowa (Phyllotreta spp.) należy do najważniejszych szkodników upraw rzepaku ozimego i jarego. Z uwagi na coraz łagodniejsze zimy, szkodnik ten pojawia się coraz częściej i w większym nasileniu.

Identyfikacja pchełki rzepakowej

Chrzaszcz z rodziny stonkowatych, o wielkości 2–3 mm, z charakterystycznym ciemnoniebieskim, metalicznym ubarwieniem. Cechą charakterystyczną jest umiejętność wykonywania skoków. Łatwo pomylić ją z innymi pchełkami, np. pchełką czarnonogą.

Cykl rozwojowy i biologia

Pchełka rzepakowa zimuje w postaci dorosłych owadów w ścierniszczu lub pod resztkami roślinnymi. Wiosną, wraz ze wzrostem temperatury, wylęga się i przemieszcza na młode siewki rzepaku, tworząc otwory w liścieniach. Samice składają jaja do gleby, a larwy żerują na systemie korzeniowym.

Szkody wyrządzane przez pchełkę rzepakową

Uszkodzenia widoczne są jako drobne otworki w liścieniach i pierwszych liściach właściwych. Silne żery nie tylko ograniczają fotosyntezę, lecz także osłabiają wzrost roślin, co może prowadzić do ich zamierania. Szczególnie niebezpieczne są szkody jesienią, kiedy siewki są jeszcze słabe.

Monitoring i progowanie zagrożenia

Monitorowanie polega na codziennym przeglądzie roślin oraz użyciu tablic lepnych. Progiem ekonomicznej szkodliwości w fazie wschodów rzepaku jest średnio 1–2 chrząszcze na 1 roślinę. Więcej informacji o ochronie rzepaku znajdziesz na stronie INNVIGO – ochrona rzepaku.

Metody zwalczania

Agrotechniczne

Wczesny siew rzepaku pozwala roślinom szybciej się rozwijać i zmniejsza ryzyko uszkodzeń. Zaleca się także niszczenie resztek pożniwnych i zachowanie płodozmianu.

Biologiczne i chemiczne

W warunkach ograniczonego stosowania środków ochrony roślin warto rozważyć wykorzystanie metod biologicznych. Zabiegi chemiczne należy przeprowadzać w oparciu o monitoring i przy przekroczeniu progu szkodliwości. Aktualne zalecenia można śledzić na stronach PIORiN.

Podsumowanie

Pchełka rzepakowa to groźny szkodnik rzepaku, którego obecność wymaga stałego monitoringu i odpowiednich działań prewencyjnych. Znajomość cyklu rozwojowego, skuteczne metody ograniczania liczebności oraz terminowa reakcja to klucz do ochrony upraw.