Niekreślanka wierzbówka

Spis treści

• Charakterystyka niekreślanki wierzbówki
• Występowanie i środowisko życia
• Cykl życiowy i rozwój
• Szkodliwość gospodarcza
• Monitoring i identyfikacja
• Zwalczanie niekreślanki wierzbówki
• Profilaktyka i dobre praktyki

Charakterystyka niekreślanki wierzbówki

Niekreślanka wierzbówka (Orthosia incerta) to motyl nocny należący do rodziny sówek (Noctuidae). Dorosłe osobniki mają rozpiętość skrzydeł do 40 mm, z charakterystycznym brązowo-szarym ubarwieniem i ciemnymi plamkami na skrzydłach przednich. Główna fraza kluczowa pojawia się tutaj z myślą o SEO.

Występowanie i środowisko życia

Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony w Europie i Azji, w tym również w Polsce. Najczęściej zasiedla tereny leśne, parki, zadrzewienia oraz obrzeża upraw rolniczych. Niekreślanka wierzbówka preferuje środowiska wilgotne, z obecnością wierzby, brzozy i topoli.

Cykl życiowy i rozwój

Motyl ten przechodzi pełny cykl rozwojowy: jajo, larwa (gąsienica), poczwarka i owad dorosły. Loty motyli przypadają na marzec i kwiecień. Samice składają jaja na roślinach żywicielskich, a po 1–2 tygodniach wylęgają się gąsienice, które żyją do początku lata.

Szkodliwość gospodarcza

Gąsienice niekreślanki wierzbówki uszkadzają liście roślin drzewiastych i krzewów, a przy masowym pojawie mogą powodować znaczne defoliacje. W szkółkach leśnych i sadach mogą wpływać na spowolnienie wzrostu roślin. Dlatego niekiedy klasyfikowana jest jako szkodnik o znaczeniu lokalnym.

Monitoring i identyfikacja

W celu monitorowania populacji stosuje się pułapki feromonowe oraz obserwacje bezpośrednie gąsienic. Identyfikacja dorosłych motyli jest łatwa dzięki charakterystycznemu rysunkowi skrzydeł. W fazie larwalnej pomocne jest oznaczanie na podstawie wielkości, barwy oraz obecności delikatnego owłosienia.

Zwalczanie niekreślanki wierzbówki

W uprawach rolniczych i leśnych zaleca się stosowanie integrowanej ochrony roślin, w tym zabiegów mechanicznych oraz biologicznych, takich jak introdukcja naturalnych wrogów (ptaki, pasożytnicze muchówki). W przypadku konieczności możliwe jest również stosowanie środków ochrony roślin dopuszczonych przez MRiRW.

Profilaktyka i dobre praktyki

Do skutecznych działań profilaktycznych należy:

• utrzymywanie czystości w obrębie upraw i usuwanie opadłych liści,
• unikanie zakładania upraw w bezpośrednim sąsiedztwie wilgotnych zadrzewień,
• stosowanie płodozmianu i roślin odpornych,
• monitoring i rejestracja występowania szkodnika.

Więcej informacji o szkodnikach znajduje się na stronie: INNVIGO – szkodniki