Stulicha psia – azotolubny chwast z rodziny kapustowatych
Stulicha psia (Descurainia sophia) to jednoroczny chwast należący do rodziny kapustowatych. Występuje powszechnie na terenie całej Polski, zarówno w uprawach rolniczych, jak i na nieużytkach. Roślina może wschodzić wiosną lub jesienią – dlatego zaliczana jest do gatunków jarych lub zimujących. Charakteryzuje się długą, wyprostowaną łodygą, wąskimi, pierzastymi liśćmi o szarozielonym odcieniu oraz drobnymi, bladożółtymi kwiatami. Co istotne, jest to roślina wskaźnikowa, sygnalizująca wysoką zawartość azotu w glebie.
Jak wygląda stulicha psia?
Roślina może osiągać wysokość od 30 do nawet 100 cm. Jej łodyga jest sztywna, silnie ulistniona, z rozgałęzieniami w górnej części. Liście są wąskie, pierzastodzielne, matowe, pokryte kutnerem. Kwiaty niepozorne, zebrane w wiechy, o czterech płatkach w kolorze jasnożółtym. Kwitnienie przypada na okres od czerwca do sierpnia, ale w sprzyjających warunkach możliwe jest wcześniejsze zakwitanie – nawet w maju.
Gdzie występuje stulicha psia?
Stulicha psia pojawia się najczęściej na glebach bogatych w azot – co czyni ją swoistym wskaźnikiem przenawożenia. Zachwaszcza praktycznie wszystkie uprawy, w szczególności:
- zboża ozime i jare,
- rzepak,
- rośliny okopowe i pastewne,
- uprawy warzywne.
Występuje również na ugorach, skrajach pól i w zadrzewieniach śródpolnych. Jej wschody obserwuje się w dwóch falach – jesiennej oraz wiosennej, co wydłuża okres zagrożenia i utrudnia zwalczanie.
Dlaczego stulicha psia jest zagrożeniem?
Stulicha psia to chwast bardzo ekspansywny. Szybko kiełkuje i zajmuje przestrzeń w łanie, konkurując z roślinami uprawnymi o światło, wodę i składniki pokarmowe. Jej obecność może prowadzić do:
- spadku plonów zbóż nawet o 30%,
- zwiększonej presji zachwaszczenia wtórnego,
- utrudnień w zbiorze mechanicznych,
- osłabienia kondycji rośliny uprawnej i opóźnienia dojrzewania.
Dodatkowo, silna obecność tego chwastu może wpływać na jakość zebranego materiału, zwłaszcza w zbożach przeznaczonych na paszę lub materiał siewny.
Jak skutecznie zwalczyć stulichę psią?
Stulicha psia jest wrażliwa na odpowiednio dobrane zabiegi herbicydowe – zarówno jesienne, jak i wiosenne. Kluczowe znaczenie ma wczesna reakcja – najlepiej w fazie od liścieni do kilku liści właściwych. Przy dużej presji chwastu konieczne może być wykonanie dwóch zabiegów w sezonie – np. jesienią i korekcyjnie wiosną.
Zalecenia praktyczne:
- prowadzenie zmianowania upraw – ograniczenie presji chwastów zimujących,
- monitorowanie pól już jesienią – reagowanie na pierwsze wschody,
- utrzymywanie odpowiedniego zagęszczenia łanu,
- unikanie przenawożenia azotem, które sprzyja rozwojowi roślin wskaźnikowych,
- systematyczne lustracje obrzeży i miejsc ruderalnych.
Wsparcie INNVIGO w ochronie zbóż i rzepaku
INNVIGO oferuje sprawdzone rozwiązania do walki z chwastami dwuliściennymi, w tym ze stulichą psią. Dzięki profesjonalnym programom zabiegowym możliwe jest skuteczne ograniczenie obecności chwastów w łanie i utrzymanie wysokiego poziomu plonowania. Ochrona powinna być zaplanowana z uwzględnieniem specyfiki stanowiska i rodzaju uprawy.
Podsumowanie
Stulicha psia to chwast sygnalizujący zbyt wysokie nawożenie azotowe, który w sprzyjających warunkach może zdominować łan i znacznie ograniczyć plonowanie roślin uprawnych. Wczesna identyfikacja i odpowiednio zaplanowane zabiegi ochronne, wspierane przez rozwiązania oferowane przez INNVIGO, pozwalają skutecznie wyeliminować ten problem i chronić potencjał plonotwórczy upraw przez cały sezon.
